بررسی مینی‎مالیسم و مؤلّفه‎های آن در تذکرۀ الاولیاء عطار نیشابوری

مینی‎مالیسم یا کمینه‌گراییگونه‎ای نو در داستان است که بر حذف عناصر غیرضروری و ایجاز بیش از حد تأکید دارد و همین عامل، سبب سادگی و دوری از پیچیدگی در داستان‎ها می‎شود. اگرچه این‎گونه در ادب غرب پدیده‎ای نوظهور است، ولی نمونه‎های آن در آثار کهن ایرانی به وفور یافت می‎شود. تذکره‎الاولیاء عطار نیشابوری شاعر قرن هفتم هجری از این دسته از آثار است. برهمین مبنا نگارندۀ پژوهش حاضر برآن است با بررسی مینی‎مالیسم در اثر یاد شده، میزان مؤلّفه‎های آن را تحلیل نمایند. برای رسیدن به این منظور،  پس از بررسی کتاب تذکره‎الاولیا و استخراج حکایات و داستان‎های کوتاه مینی‎مالیستی، ویژگی‎های مختلف آن بررسی و تحلیل شد. این پژوهش که به شیوۀ کتابخانه‎ای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام گرفته، این نتایج را در برداشته که حکایت‎های کوتاه تذکره‎الاولیاء با توجه به برخورداری از حجم کم، سادگی زبان، پیرنگ ساده، گفتگو، شخصیّت‎های محدود و محدودیت صحنه‎پردازی در زمرۀ داستان‎های مینی‎مالیستی قرار می‎گیرد و عطار در این زمینه بسیار موفّق و الگویی برای دیگر نویسندگان بوده است.